اوایل قرن 20، از دستگاه‌های رادیوگرافی به‌طور گسترده‌ای برای حذف موهای زائد بدن بانوان استفاده می‌شده است اما این روش‌ها دارای عوارض بسیار زیادی بوده و باعث بدخیمی‌های ناشی از درمان در بدن آنان می‌شده است.
در سال 1960 شخصی بانام مای من (Maiman)، پرتو لیزر قرمز 694 نانومتری را که توسط یک بلور یاقوت تحریک‌شده بود ارائه داد.
این نمونه اولین کارکرد لیزر بوده و تمامی لیزرهای امروزی نمونه‌ای از این نسخه می‌باشد که با پیشرفت و تحقیقات تکنیکی منجر با ساخت لیزرهای مدرن شده است.
درمان‌های جایگزین حذف موهای زائد:
کرم‌های موبر:
این کرم‌ها دارای گلیوکولات پتاسیم و کلسیم است که باعث تجزیه کراتین و تضعیف مو می‌شود و همچنین باعث تسهیل آن می‌شود به‌گونه‌ای که به‌راحتی با سائیدن این مواد موهای زائد کنده می‌شوند.
افلورنیتین:
این روش توسط FDA برای رفع موهای زائد بانوان تائید شده است همچنین این روش سبب تأخیر سرعت رشد موها به‌وسیله‌ی مهار کردن اورنیتین دکربوکسیلاز (آنزیم موردنیاز جهت رشد سلول‌های فولیکولی و بلوغ مو) می‌شود و معمولاً پس از 8 هفته استفاده موضعی دو بار در روز نتایج درمان حاصل می‌گردد. با توجه به اینکه این روش برای تمامی موها استفاده می‌شود اما بهترین نتیجه را افرادی که دارای موهای کرکی هستند می‌گیرند.
PDT فتودینامیک تراپی:
این روش نیز جدید بوده اما دارای تأثیر کمتری نسبت به الکترولیز و لیزر دارد. از یک ماده‌ی حساس کننده به نور به‌صورت موضعی و یا سیستمیک در این روش استفاده می‌شود و یک منبع نور، نوری را به منطقه‌ی موردنظر می‌تاباند. ماده‌ی حساس کننده نور را جذب و ایجاد فوتوراکتیو می‌کند که نتیجه‌ی آن فعال شدن یون اکسیژن و تولید Singlet Oxygen است و مانند رادیکال‌های آزاد عمل می‌کند و با پر اکسیداسیون چربی و آسیب رساندن به پروتئین غشاء سلولی را از بین می‌برد و همین امر باعث از بین رفتن فولیکول مو می‌شود. اما استفاده از این روش احتمال به وجود آمدن تورم بدخیم را دارد که باعث شده کاربرد آن محدود شود.
الکترولیز (Electrolysis):
این روش نیز توسط FDA مورد تائید قرارگرفته. جریان الکتریکی در این روش توسط یک الکترود سوزنی ظریف جهت از بین بردن فولیکول‌های مو استفاده می‌شود. این روش برای از بین بردن موهای ظریف و موهای بلوند و سفید مؤثر می‌باشد.
انجام این روش نسبت به لیزر بسیار وقت‌گیر است و درد بیشتری را نیز به همراه دارد زیرا طول مدت پالس‌های آن در حد چند ثانیه می‌باشد و این در حالی است که در لیزر تنها چند میلی‌ثانیه می‌باشد.
درروش الکترولیز موها تک‌تک مورد درمان قرار می‌گیرند اما در لیزر درمانی در هر پالس تعداد زیادی مو تحت درمان قرار می‌گیرند.
انواع الکترولیز عبارت‌اند از:
الکترولیز حرارتی Thermolysis:
این روش یکی از شایع‌ترین فن‌ها برای رفع موهای زائد می‌باشد. در این روش جریان الکتریکی متناوب و با فرکانس بالا از طریق سوزن به ناحیه موردنظر وارد می‌شود. این روش برای تخریب فولیکول مو بسیار مناسب می‌باشد و می‌تواند فولیکول مو را کاملاً از بین ببرد اما برای از بین رفتن فولیکول مو باید ایسموس آن نیز تخریب شود.
الکترولیز گالوانیک یا جریان مستقیم Galvanic or Direct Current:
با استفاده از این روش جریان الکتریکی مستقیمی توسط سوزن هدایت می‌شود که موجب تولید هیدروکسید سدیم از آب و کلرید سدیم در فولیکول مو می‌شود. آسیب بافتی در این روش ابتدا در قسمت‌های عمقی فولیکول ایجاد می‌شود زیرا در آن نواحی آب و نمک کمتری وجود دارد. این روش به دلیل وقت صرف کردن زیاد کمتر مورداستفاده قرار می‌گیرد.
الکترولیز ترکیبی:
در این روش با ترکیب هم‌زمان دو روش گالوانیک و جریان متناوب با فرکانس بالا از طریق سوزن در نواحی موردنیاز استفاده می‌شود.
عوارض جانبی الکترولیز:
عوارض جانبی در استفاده از روش‌های الکترولیز به‌صورت درد و احساس ناراحتی در افراد، فعال شدن تب‌خال، ایجاد اسکار و کلوئید، ندولهای فولیکولار و هیپو وهیپریگمانتاسیون بعد از التهاب می‌باشد.
ندولهای فولیکولار زمانی اتفاق می‌افتد که فولیکول‌های مو تحت دست‌کاری زیادی قرار بگیرد و این ندول ها امکان دارد به علت تکرار زیاد عمل الکترولیز روی فولیکول ایجاد شود و مدت‌زمان زیادی طول می‌کشد تا از بین برود و یا به شکل اسکار باقی می‌ماند.
بیمارانی که دارای ضربان‌ساز قلبی هستند نمی‌توانند از این روش استفاده کنند و باید گفت که الکترولیز روشی گران‌قیمت و وقت‌گیر بوده که افراد برای گرفتن نتیجه‌ی بهتر باید هر دو هفته یک‌بار به مطب مراجعه نمایند.